คงมีบางทีที่เธอได้เห็น ร่องรอยน้ำตา
มันคือเวลา ที่เธอได้ทำให้ฉันได้คิดอะไร
ที่มันเป็นเพียง เรื่องราวส่วนหนึ่งของเรื่องใหญ่
ที่คนอย่างเธอ ไม่เคยใส่ใจ
ก็คนอย่างเธอ ไม่พร้อมจะจริงจัง
อย่าปฏิเสธอะไรอีก ฉันไม่ขอรับฟัง
ความจริงบางครั้ง เรามองต่างมุมและต่างแง่คิดของใคร
แต่ตัวเธอเอง ไม่เคยจะยอมเข้าใจ
ว่าคนอย่างเธอ ต้องการมากมายจนเธอไม่คิดถึงฉัน
มันคงเป็นกรรม ที่ต้องเกิดมาเพื่อเขา
หรือเพราะว่าเป็นตัวเรา เกิดมาเพื่อเสียใจ
กับสิ่งที่เขาทำลาย และทำทิ้งไว้
แค่เพียงเพราะรัก เราจึงอภัย
แต่แล้วทำไม เราจึงต้องรัก
เธอเคยเอาใจ ห่วงใยและพร้อมอภัยให้กัน
ไม่พูดสักคำ แต่เธอก็รู้ทุกครั้งฉันคิดอะไร
แต่พอนานวันทุกอย่างจืดจาง เลือนหายไป
เมื่อคนอย่างฉัน รักเธอหมดใจ
กลับมองข้ามใจของฉัน
มันคงเป็นกรรม ที่ต้องเกิดมาเพื่อเขา
หรือเพราะว่าเป็นตัวเรา เกิดมาเพื่อเสียใจ
กับสิ่งที่เขาทำลาย และทำทิ้งไว้
แค่เพียงเพราะรัก เราจึงอภัย
แต่แล้วทำไม เราจึงต้องรัก
มันต่างจากฝัน ที่เคยมีร่วมกัน
จากวันที่ยอม ทุ่มเทให้เธอทั้งใจ
จะขอให้ดูแลหัวใจ กลับกลายมาเป็นทำลาย
สุขทุกข์จะมีด้วยกัน
แต่แล้วที่แท้ความสุขนั้นเธอมีได้
แต่ทุกข์นั้นจะให้ใคร จะให้ฉันให้เพียงฉัน
ให้แต่ฉัน เก็บเอาไว้หรือเธอ
มันคงเป็นกรรม ที่ต้องเกิดมาเพื่อเขา
หรือเพราะว่าเป็นตัวเรา เกิดมาเพื่อเสียใจ
กับสิ่งที่เขาทำลาย และทำทิ้งไว้
แค่เพียงเพราะรัก เราจึงอภัย
แต่แล้วทำไม เราจึงต้องรัก
มันคงเป็นกรรม ที่ต้องเกิดมาเพื่อเขา
หรือเพราะว่าเป็นตัวเรา เกิดมาเพื่อเสียใจ
กับสิ่งที่เขาทำลาย และทำทิ้งไว้
แค่เพียงเพราะรัก เราจึงอภัย
แต่แล้วทำไม เราจึงต้องรัก